زابل زابل |
||
---|---|---|
مجسمه یعقوب لیث صفاری در ورودی شهر |
||
اطلاعات کلی | ||
کشور | ![]() |
|
استان | سیستان و بلوچستان | |
شهرستان | زابل | |
بخش | مرکزی | |
نام(های) دیگر | زرنج، زرنیگا، نیمروز | |
نام(های) قدیمی | حسین آباد | |
سال شهرشدن | 1316 خ. | |
مردم | ||
جمعیت | 130?642 نفر | |
زبان گفتاری | زبان فارسی به گویش سیستانی[نیازمند منبع] | |
مذهب | شیعه دوازده امامی[نیازمند منبع] | |
جغرافیای طبیعی | ||
ارتفاع از سطح دریا | 480 متر | |
آبوهوا | ||
میانگین بارش سالانه | 74 | |
روزهای یخبندان سالانه | 17 | |
اطلاعات شهری | ||
رهآورد | کلوچه واچارسیستانی و... | |
تابلوی خوشآمد به شهر | ||
خوش اومدی |
زابُل، یکی از شهرهای ایران در استان سیستان و بلوچستان است. این شهر مرکز شهرستان زابل است. زابل (زابلستان) در قدیم (سِکِستان یا سجستان (سیستان) و نیمروز نامیده میشد. محلی که امروز زابل نامیده میشود در گذشته زمینهایی با تپههایی از سبزه زار ها و رسوبات دریایی بوده که قسمتی ازآن در مسیر رودخانه هیرمند قرار داشتهاست. با کم شدن آب رودخانه بر وسعت خشکیهای اطراف آن افزوده شد و با اتصال این منطقه به روستای حسین آباد، آبادی بزرگی تشکیل گردیدهاست. بعدها تأسیس پادگان نظامی بر اهمیت آن افزودهاست. در سال 1314 هجری شمسی بر طبق مصوبه هیات وزیران، آن آبادی را زابل نامیدند و در سال 1316 خورشیدی به مرکز سیستان تبدیل شد.
آتشکده کرکویه • تخت عدالت • کوه خواجه • زاهدان کهنه • قلعه سام • سه کوهه • شهر سوخته • دهانه غلامان • قلعه رامرود • قلعه خاش • قلعه مچی • قلعه تپه • قلعه رستم • قلعه کهک کهزاد • چاه نیمه • آرامگاه خواجه غلطان • زیارتگاه بیبی دوست •
در سال 1382 شهرستان زابل، 474595 هکتار مرتع وجود داشته و مقدار علوفه قابل برداشت از این مراتع صفر تن بودهاست. مساحت جنگلهای طبیعی شهرستان 11000 هکتار و مساحت جنگلهای مصنوعی نیز 1633 هکتار میباشد.
جمعیت این شهر بر پایه آمار سرشماری سال 1385 برابر با 130?642 نفر است.این آمار متعلق به شهر زابل است. براساس سرشماری سال90 شهر زابل و روستا های اطراف آن برابر با523453 میباشد
میزان باسوادی شهرستان درسال1375برابر5/65درصدبوده که به 72درصددرسال1382افزایش یافتهاست اما درسال1390 این رقم به80 درصد رسیدهاست