آرزوم بود که نبودم توی این دنیای تیره

نمی دیدم مثل آب خوردن هر روز یکی میاد یکی میره

یکی میاد که نمونه یکی میره که نباشه

یکی روز آشنایی فکر اینه که جدا شه

آرزو داشتم نداشتم هیچ کس و کارو نشونی

هیچکی با طعنه نمی گفت تو که تنها  نمیمونی

توی ذهن هیچ کسی کاش متهم به عشق نبودم

وقت دلسوزی براشون با کنایه نمی گفتن که حسودم

به پای آرزوهام فروختم آبرومو