سرسره - بروبچ زابل

بروبچ زابل

آدمى در جهان نشانه است و تیرهاى مرگ بدو روانه ، و غنیمتى است در میان و مصیبتها بر او پیشدستى کنان . و با هر نوشیدنى ، ناى گرفتنى است و با هر لقمه‏اى طعام در گلو ماندنى ، و بنده به نعمتى نرسد تا از نعمتى بریده نشود ، و به پیشباز روزى از زندگى خود نرود تا روزى از آنچه او راست سپرى نشود . پس ما یاران مرگیم و جانهامان نشانه مردن ، پس چسان امیدوار باشیم جاودانه به سر بردن ؟ و این شب و روز بنایى را بالا نبردند جز که در ویران کردن آن بتاختند و در پراکندند آنچه فراهم ساختند . [نهج البلاغه]

مطالب

پیام رسان

اطلاعات وبلاگ

مدیر وبلاگ

بروبچ زابل

نویسندگان وبلاگ -گروهی

سکوت تلخ

ریحانه

خبر مایه

آمار وبلاگ

بازدید امروز :182
بازدید دیروز :56
کل بازدید : 263362
کل یاداشته ها : 373